وَ الصبْح إِذَا تَنَفَّس سوگند خداوند به سپیده دم; زمانى که نفس تازه کند... در هر دمم می دمی در صبح میدمی چون روز برمی آید و چون خورشید باریکترین شعاع نورش را بر پهنه پرسیطره آسمان رها میکند تویی در هر صبح و شام که تسبیح می شوی یگانه ی بی همتا عاری از تمثیلها صبحدمان نگاه میکنم که چگونه از مشرق جلوه گری میکنی و بعد خنکای ابرهاست و بعد گرمای ظهر و بعد دم عصر و زیبایی غروب و سرخی خورشید و جلوه گری ات در مغرب و سوسوی ستارگانت در شب حالم آمیخته با جنون است جلوه میکنی ، جلوه میکنی و کنار میگری ، جلوه میکنی و سختی میکنی و من سراسر شعفم هر صبح و شام و شورم و غم ، غم بی پایان. جنونم ، دربرم گیر و به کامی جانم تازه کن... *ایجاد کننده وبلاگ : یاوران یار*

اسلایدر

قالب وبلاگ و ابزارهای روزگذر